ROTA FERIDA/ VUNDITA VOJO
ROTA FERIDA
No
mistério do humano
no
húmus agreste
no
miolo da rosa
pousa
o perfume
da
perplexidade
fétida
como pássaro
tinto
atingido
no
ângulo frio
do
voo ferido
Minha
rota ferida
se
altera noturna
se
esfuma na ironia
do
sorriso monalisa
Resistem
mistério
e
luz, persistentes
como
o instante
que
piscou.
*******************
VUNDITA VOJO
En la humana mistero
en la kruda humo
en la roza kerno
sidas la parfumo
de l’ mirego
de l’ mirego
de fetora birdo
farbetrafita
glaci-angule
de l’ vundita flugo
Mia vundita vojo
nokte ŝanĝiĝas
ironie fumdisiĝas
en rideto monaliza
Rezistas mistero
kaj lumo, persistemo
de l' momenta
palpebrumo.
palpebrumo.
0 Comentários:
Postar um comentário
Komentarioj bonvenas. Comentários sobre poemas são bem vindos.
Assinar Postar comentários [Atom]
<< Página inicial